.با دوستام قرار گذاشتیم هرکی یه سلاحه

قوی بیاره و ازخصوصیاتش بگیم.

فردای اون روز هرکی یه سلاح اورد.

یکی تفنگ دوربین دار یکی ساچمه ای.

ولی من بحثم جداست چون فقط من یک خودکار اوردم.

آره بزرگترین سلاحه من یک خودکاره .

میخواهم بنویسم ..بنویسم از تمام چیزایی

که توی این دنیا قلبمو به درآورد.

میخوام جرات نوشتن را پیدا کنم.

انقدر مینویسم تا دنیا از دست نوشته هام کم بیاره.

شاید خجالت کشیدو کمی از درد هاش بر من کم کرد

نوشته ای از خودم و دوسته بسیار عزیزم امیر علی

خدا ، اگر قرار است او را از من جدا کنی حرفی نسیت ،

فقط بگذار یک شب ماله من باشد و من ماله آرزو هایم باشم

شبی تا طلوع خورشید در پناه او باشم کسی که آرزومه  ،

کسی که بعد از تو امید زندگیمه.

می خواهم سر روی شانه هایش بگذارم

و آرام توام با بغض و لرزش دست

بگویم که دوستش دارم و فقط برای او زنده ام .

او با دستان گرمش مرا نوازش کند و من آرام و بی صدا

همچون مرغان دریایی از ساحل زندگی عبور کنم

 و در دریای با صداقت گریه هایم غرق  شوم    

وقتـــــی به عقب بر میگردی ؛
متوجه میشی که جــــــای بعضیا ،
الان که تو زندگیت خالــــــی نیست هیـــــچ …
اون موقعشم زیـــــــــــادی بوده … !!!

کفش هایم که جفت میشوند دلم هوای رفتن میکند!

من کودکانه بیقرار دیدنت میشوم

بی آنکه فکر کنم چه کسی دلتنگ من خواهد شد…

  سلام 

این وبلاگ بزودی به همراه دوسته خوبم

بازنویسی میشه